ZWERYFIKOWANE CECHY

Eksperymentator manipulował etykietą kategorialną infor­mując, że pacjenta przyjęto do szpitala rok temu z rozpoznaniem schizofrenii lub paraplegii. Następnie badanym mówiono, że w trakcie realizacji programu ustalono, że rozmowy przebiegają lepiej, jeżeli pacjenci najpierw krótko zaprezentują się swoim przyszłym rozmów­com za pośrednictwem filmów nagranych na videokasetach.Videokasety informowały o atrybutach pacjentów. Aczkolwiek ich zawartość werbalna utrzymana była na poziomie stałym (hobby, prace w okresie lata, przeszłość, plany), to kontekst pozawerbalny zróż­nicowano zależnie od typu sytuacji eksperymentalnej. Na przykład w przypadku schizofrenika warunki eksperymentalne były następujące:W sytuacji zgodności badani oczekiwali na spotkanie z osobą określaną jako „schizofrenik” i oglądali film, w którym występowała osoba o cechach schizofrenika. Na podstawie pretestów zakwalifikowano do nich następujące cechy: „nerwowy”, „rozkojarzony”, „po­dejrzliwy” (suspicious).W sytuacji koncentracji na etykiecie badani oczekiwali na spotkanie z osobą określaną jako „schizofrenik”, a oglądali film, w którym występowała osoba o cechach neutralnych, „człowiek bez wyrazu”.W sytuacji niezgodności badani oczekiwali na spotkanie ze schizofrenikiem, podczas gdy na filmie oglądali osobę o cechach paraplegika („przyjacielski”, „towarzyski”, „skłonny do zwierzeń”, „zdecydowany”). Na podstawie wcześniejszych badań stwierdzono, że cechy te są zgodne z etykietą paraplegika i niezgodne z etykietą schizofrenika, w odniesieniu więc do tych dwóch stereotypów mogły być wykorzystane w układzie wzajemnie zrównoważonym.

About the author /


Related Articles

Archiwa

Latest

+

Random

+